የሎሬት ህመሙ ቢያመኝ

ይሞላ ብዪ ስኳትን፣

ህልሜ እልም እያለ ቢፈትነኝ

ለህሊናየ አድር ብዪ ስማስን፣

ድካሙ ቢሸበርክኝ

ተስፋ አልቆርጥም ባልኩ በተጋሁ፣

ህመሙ ቢደቁሰኝ

ብላቴን ጌታ ታወሰኝ፣

ጸጋየ ህመሙ ዘልቆ ወጋኝ

የጸጋየ ህመሙን ታመምኩ

መላ ቅጡን አስጠፋኝ።

ውስጤ ቢደማ ቢታወክ፣

የጸጋየ ሮሮ በአይነ ህሊናየ መጣብኝ

የመጨረሻው እስትንፋስ ቃሉ፣

ሎሬት ህመሙ አመመኝ

“እኔ ለእኔ ኑሬ አላውቅም ” ብሎ ያለን

የስንብት ጸጸት ቃሉን አዘከረኝ፣

……. …….. ……. ……… …….. ……

የጸጋየ ጸጸት …

“የማይሰማ ወጨት ጥጄ –

እፍ ስል የከሰመ ፍም፣

ውርዴም ይፈወሳል ብዬ –

የሰው እከክ ስዘመዝም፣

በሰው ቁስል መቁሰል በቀር –

እኔ ለኔ ኖሬ አላውቅም፡፡

የማይነጋ ህልም ሳልም –

የዘመን ደዌ ሳስታምም፣

የማያድግ ችግኝ ሳርም –

የማይድን በሽታ ሳክም፣

የሰው ህይወት ስከረክም –

እኔ ለኔ ኖሬ አላውቅም፡፡”

…… …….. ……. …….. …… ….. ……

ባይሰማ ባያየኝ አባት አለም፣

ተስፋው በኖ የተለየንን

የቅኔው አባት መምህሩን፣

የጥበብ ሎሬት ፈላስፋውን

ድካም ልፋቱ መና ቀርቶ የታየውን፣

“ግዴለም በተስፋ እንኑር አልኩት!” ጸጋየን

መላው ጠፍቶ ቢጨንቀኝ፣

በተስፋ እኖር መስሎኝ ሳታልላት ደካማ ነፍሴን …

*ብላቴን ጌታ ጸጋየ ፣ ነፍስህን አራያ ገነት ያኑራት

በተጎዳ ስሜት … ይህችን ታክል ካልኩ ይብቃኝ!